Aan de Sint-Annabaai op het eiland Curaçao, een natuurlijke haven, ontstond de stad Willemstad. Deze kleurrijke Caribische stad is, zoals vele andere in het Caribisch gebied, ontstaan als gevolg van de Europese kolonisatie in de vijftiende tot de zeventiende eeuw. In 1499 werd het eiland Curaçao in bezit genomen door de Spanjaarden en werd de inheemse bevolking weggevoerd. In 1634 veroverde de Nederlandse West-Indische Compagnie het eiland vanwege zijn strategische ligging en zijn natuurlijke haven, de Sint Annabaai en het Schottegat.

Ter verdediging van deze haven bouwden de Nederlanders Fort Amsterdam. Vlak achter dit fort ontstond in de loop van de zeventiende eeuw de ommuurde stad Punda. In de achttiende en negentiende eeuw kwamen vervolgens de wijken Otrobanda, Pietermaai en Scharloo tot stand. Begrensd door de groene heuvelrug aan de noordzijde groeiden deze wijken in de loop van de negentiende eeuw aan elkaar tot één gevarieerde, kleurrijke stad aan de Caribische Zee.

De historische binnenstad van Willemstad met haar kleurrijke gevels, statige zuilen en wentelende trappen heeft een bijzonder eigen karakter. De vier historische wijken, zowel gescheiden als verbonden door natuurlijke wateren, delen een unieke, door tropisch klimaat beïnvloede, Nederlandse architectuur van de zeventiende en de achttiende eeuw, met invloed van Portugese, Spaanse en Afrikaanse culturen en gebruiken. Dit bijzondere karakter en haar universele waarde leverden de historische binnenstad van Willemstad een plek op de UNESCO Werelderfgoedlijst op.

Cultuurhistorische reeks van Werelderfgoed in Nederland nr. 10
Uitgave in samenwerking met: Ministerie van Verkeer, Vervoer en Ruimtelijke Planning Curaçao