Het natuurmonument De Beer dat ooit aan de monding van de Nieuwe Waterweg lag, was een prachtig voorbeeld van een dynamisch duinsysteem waar de zee vrij spel had. De aanleg van de Nieuwe Waterweg in 1872 had het gebied afgesneden van het vasteland en toegevoegd aan het eiland Rozenburg. Grote strandvlaktes zorgden voor een ideale vestigingsplaats voor een aantal kustbroedvogels, zoals het visdiefje en de grote stern. De Beer ontwikkelde zich tot een natuurgebied dat, mede door zijn grootte van 1300 hectare, uniek was voor Nederland.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog kreeg De Beer een grote klap te verduren met de aanleg van de Atlantikwall. Een kwart van het natuurgebied ging voorgoed verloren. Toen op 7 november 1957 het plan-Europoort wereldkundig werd gemaakt werd ook de ondergang van De Beer getekend. De duinen en de moerassen van vogelreservaat De Beer moesten plaats maken voor havens, olie-opslagtanks en chemische industrie.

‘Een eersteklas landschap’ beschrijft niet alleen de schoonheid van het voormalige natuurmonument, maar ook de kronkels waarin beleidsmakers, politici, ambtenaren en andere betrokkenen zich draaiden.