Zorgen voor droge voeten, dat was tot het midden van de twintigste eeuw de belangrijkste opgave van de waterschappen in Nederland. Sindsdien kwam de zorg voor de waterkwaliteit steeds meer op de voorgrond. Is het water geschikt om in te zwemmen? Biedt het een goed leefmilieu voor planten en dieren? Integraal waterbeheer werd het nieuwe streven. Tegenwoordig vraagt de balans tussen land en water steeds meer aandacht. Ruimte creëren voor de grote rivieren en voor overvloedig regenwater staat hoog op de agenda. Moeten huizen daarvoor wijken? Bij dit soort vragen blijkt dat de waterschappen niet in een vacuüm opereren, maar sterk afhankelijk zijn van maatschappelijke ontwikkelingen.
Ook in een verder verleden heeft het waterbeheer grote veranderingen doorgemaakt en werd het sterk beïnvloed door zaken die op zichzelf niets met water te maken hadden. Het hoogheemraadschap van Rijnland is met haar 750 jaar een van de grootste en oudste waterschappen in Nederland. Waterstaat in stedenland; laat zien hoe dit waterschap tussen de negende en de negentiende eeuw vorm kreeg en zich ontwikkelde. Daarbij worden vragen gesteld als: hoe beïnvloedden de machtige Hollandse steden het waterbeheer? Wat betekenden de grote wisselingen in grondgebruik voor de eisen die aan de waterstaat werden gesteld? Het boek vormt daarmee een bijdrage aan de nieuwe waterstaatsgeschiedenis met een groen randje, een waterstaatsgeschiedenis die zich beweegt op het grensvlak van waterstaat, economie, sociale verhoudingen, politiek en landschap.