In Proza waarmee je meisjes vangt bespreekt jaap van Heerden een aantal vragen, zorgen en pijnlijke zekerheden waarmee de moderne mens moet leren leven. Het gaat vaak om de details die aan de aandacht van grote denkers zijn ontsnapt.

Zo wordt het Groene Hart, een soort Alzheimerpatiënt, die nauwelijks nog enig teken van leven vertoont, de pil van Drion onthouden. Het is onmiskenbaar een sadistisch trekje van de mens om van het zieltogend bestaan van de natuur te willen genieten. Verder wordt ons land geteisterd door een debat over de morele status van de wijze waarop wij ons verplaatsen en daarmee is het verkeersreglement een actuele verwording van de rancuneleer.

Toch heeft de westerse beschaving een belangrijke verworvenheid voortgebracht: het meisje.

Deze en soortgelijke kwesties worden door jaap van Heerden in Proza waarmee je meisjes vangt met de vereiste zorgvuldigheid behandeld.