Niemand zijn is onverdraaglijk, iemand zijn is gevaarlijk. Door het hebben van een naam wordt iemand voor een deel publiek eigendom. Het lot van mensen lijkt verbonden te zijn met het vertellen en het schrijven van verhalen en ook het lot van Socrates wordt hierdoor fataal beklonken. Waarom moest Socrates sterven, terwijl hij toch maar zoiets eenvoudigs wilde als zichzelf leren kennen, de waarheid spreken en het goede nastreven? Welke wrede plotmaker veranderde deze idylle van de pure ziel in een drama?