Een on-Nederlands politicus, zo werd VVD-leider Frits Bolkestein door de christen-democraten genoemd. Het was niet vleiend bedoeld. Maar het valt niet te ontkennen: Bolkestein (fractievoorzitter van de VVD van 1990 tot 1998) week in veel opzichten af van de politici die we van oudsher in Nederland kennen: bruggenbouwers en compromissensmeders die dol zijn op praten en overleggen en altijd de gulden middenweg willen bewandelen. Bolkestein moest weinig hebben van die moesjawara-democratie. Hij dreef de zaak liever op de spits. Ook zijn carrière verliep onorthodox: hij zat vijftien jaar voor Shell in het buitenland voordat hij besloot de politiek in te gaan in een Nederland dat hij nog alleen van buitenaf kende als 'a man who came in from the cold'.

Een buitenbeentje bleef hij. Al was het maar vanwege het grote aantal boeken, recensies en bijdragen aan de opiniepagina's van de dagbladen die hij schreef - uitzonderlijk in een land waar politici zelden meer dan regeringsnota's en Tweede-Kamerstukken lezen. Bolkestein nam daar ook als staatssecretaris van Economische Zaken, minister van Defensie en fractievoorzitter de tijd voor.
Zo werd hij het schoolvoorbeeld van de politicus-debater, de politicus die tevens polemist was. Dat legde de VVD electoraal geen windeieren. Maar hij maakte er buiten zijn partij ook vijanden mee.

Vrij Nederland-redacteuren Max van Weezel en Leonard Ornstein voerden een reeks lange gesprekken met Bolkestein over zijn passie voor politiek, zijn debateertechniek en zijn controversiële positie binnen het Haagse wereldje. Ze spraken ook met anderen over Bolkestein.

Het boek Frits Bolkestein geeft inzicht in de drijfveren en ambities van deze vreemde eend in de bijt. Het gaat in op de vraag: hoe ver kun je als politicus-polemist in Nederland gaan zonder de kous op de kop te krijgen? Het schildert het portret van een man die misschien eerder thuishoorde in een Griekse stad-staat van vroeger dan in het Nederland van de jaren negentig.