De schepping, Noach en de ark, de aartsvaders, Sodom en Gomorra, de in bloed gedrenkte mantel van Jozef, Daniël in de leeuwenkuil, de brandende braamstruik, Salomo, David en Goliath, Bathseba: al die verhalen uit het Oude Testament waren en zijn een belangrijke inspiratiebron voor velen. Naast het Oude Testament bestaat er al eeuwen een verzameling joodse legenden, mondeling en schriftelijk overgeleverd, waarin op geheel eigen wijze inhoud wordt gegeven aan die Oudtestamentische verhalen. Centraal in al die legenden staat de tegenstelling tussen goed en kwaad, die in het scheppingsverhaal al vorm krijgt doordat Satan niet nalaat God erop te wijzen dat de mens, bedoeld als kroon op de schepping, gedoemd is te mislukken. In tegenstelling tot de ongenaakbare, ongrijpbare God uit het Oude Testament krijgt God in de joodse legenden bijnen menselijke trekken doordat hij schijnbaar moeite heeft zich te onttrekken aan de boze influisteringen van Satan, de verlokkingen van het kwaad.