Voor het eerst in de geschiedenis wonen er meer mensen in steden dan op het platteland. Dit betekent echter niet dat er dus sprake is van vooruitgang. Binnenkort wonen er meer dan een miljard mensen in sloppenwijken, vaak – maar niet altijd – in erbarmelijke omstandigheden.
De afgelopen jaren documenteerde Jonas Bendiksen, een van de jongste en succesvolste leden van het fotografencollectief Magnum, het leven in vier sloppenwijken van vier verschillende steden op drie verschillende continenten: Nairobi ( Kenia, Afrika), Mumbai (India, Azië), Jakarta (Indonesië, Azië) en Caracas (Venezuela, Zuid-Amerika). Zijn uitbundige foto's vangen de diversiteit van persoonlijke verhalen en verwachtingen die te vinden zijn in deze dichtbevolkte plaatsen, die ondanks wat er gewoonlijk gedacht wordt niet alleen maar plaatsen van armoede en ellende zijn, maar ook de entree kunnen zijn naar een beter leven. Juist omdat de sloppenwijken immens groot zijn, vaak met een miljoen inwoners of meer op een paar vierkante kilometer, en zich in of rondom inmiddels zeer dure steden kunnen bevinden, wonen er ook mensen uit de sociale middengroepen, zoals dokters, ingenieurs en advocaten. Wel worden de bewoners constant bedreigd door het gebrek aan gezondheidszorg, sanitaire voorzieningen en elektriciteit. Ook een soms afschrikwekkende en anarchistische vorm van geweld staat een 'gewoon' leven danig in de weg.

De plaatsen waar wij wonen bevat twintig dubbele uitslaanders, die elk de vier muren van één huis laten zien. Op de bladzijden ertussen vertellen de bewoners van de huizen over hun leven. Met een inleiding van Philip Gourevitch, redacteur Paris Review.