Onderwijs heeft altijd twee gezichten gehad. Enerzijds is het altijd een middel geweest tot sociale stijging van begaafde kinderen uit de lagere klassen of standen. Dat geldt niet allen voor de moderne tijd, maar gold al in de Middeleeuwen (via kloosterorden e.d.), de Romeinse tijd (de opleiding tot redenaar) en het klassieke China (de mandarijnenopleiding).
In zekere zin is het onderwijs de ruggengraat van ongelijkheid geworden. Onderwijsongelijkheid is een centraal, maar dubbelzinnig kenmerk van de 21ste-eeuwse samenlevingen. In dit boek gaat het erom wat de mogelijkheden zijn om via onderwijsbeleid deze ongelijkheid te overwinnen.