In de jaren voorafgaand aan de oprichting van Israël hield Hannah Arendt zich intensief bezig met de zionistische politiek. De machtsgreep van Hitler had haar in 1933 tot zioniste gemaakt. Nadat ze in 1941 als Duitse vluchtelinge in Amerika was gearriveerd, schreef ze columns en actuele commentaren voor het emigrantenblad Aufbau en langere essays in het Engels. Midden in de Tweede Wereldoorlog, in 1943, verliet ze de zionistische beweging omdat ze het fundamenteel oneens was met de manier waarop er naar een joodse staat werd gestreefd.

Zestig jaar na dato zijn haar opstellen uit de jaren 1944-1948 verrassend actueel en prikkelen tot nadenken over de ideeën, illusies en misvattingen waarmee aan het avontuur van de joodse staat werd begonnen en over de redenen waarom het niet tot een oplossing van het Midden-Oostenconflict komt. Scherpzinnig, onafhankelijk en onverschrokken geeft Arendt haar visie en provoceert ons tot discussie.