In 1972 begon een team academici en archivarissen van het Imperial War Museum in Londen met het traceren van gewone mannen en vrouwen die een van de meest aangrijpende en afschuwelijke periodes van de moderne geschiedenis hadden meegemaakt: de Eerste Wereldoorlog.
Zij interviewden uitgebreid veteranen uit Groot-Brittannië, Duitsland, de Verenigde Staten, Australië en Canada over hun dagelijkse ervaringen aan en achter het front. Dit archiefmateriaal is in zijn soort een van de belangrijkste ter wereld en biedt een uniek inzicht in het leven tijdens de Grote Oorlog.
Alle getuigenissen werden vastgelegd op band. Sommige van deze banden, die de vergeten stemmen van een inmiddels vrijwel uitgestorven generatie bevatten, lagen vervolgens decennialang ongebruikt op de plank. Ruim dertig jaar later besloot historicus Max Arthur honderden uren in het archief te gaan zitten, alle tapes te beluisteren en een selectie te maken voor dit boek. Hij creëerde daarmee een opmerkelijke en nieuwe mijlpaal in de geschiedenis van de Grote Oorlog.