Theodor Holman is een meester van de korte baan. De Hij-columns uit Het Parool die in dit boekje zijn gebundeld, behoren tot de sterkste uit zijn omvangrijke stukjes-oeuvre. Zij staan als korte verhalen op zichzelf, maar bijelkaar vormen zij een even genadeloos als deerniswekkend portret van het wezen van de mannelijke kunne. Het zijn niet de mannen onder elkaar die de lezer(es) op deze pagina's tegenkomen, niet de man in het café of de man als baasje op zojn werk. Hij/Zij leest over de man, waar diens wezen zich in zijn volle drama manifesteert. En dat is in zijn relatie tot degene van wie hij het meeste houdt en van wie hij het altijd zal verliezen: de vrouw.