Vroeger werden fabrieken gebouwd en bepaalden die fysiek de omgeving. Straten, wegen, kanalen en spoorlijnen werden aangelegd om mensen en goederen te vervoeren. Daarom heen werden woongebieden en andere voorzieningen gebouwd. De fabriek was nauw verweven met die gemeenschap. Daarbinnen was een vanzelfsprekende hiërarchie die liep van de directeur tot de jongste bediende. Een hiërarchisch patroon dat ook buiten de fabriek doorliep. De fabriek was de kern en in het landschap erom heen kwam je zo nu en dan.

Het landschap van de 21e eeuw ziet er anders uit. Netwerkorganisaties drukken geen fysiek stempel op hun omgeving. Soms weet je niet eens dat een bedrijf er is omdat in netwerkorganisaties zich veel virtueel afspeelt en mensen vanuit verschillende locaties op de wereld parallel met elkaar werken. In netwerkorganisaties zijn organisatiestructuren, hiërarchische verhoudingen en fysieke belemmeringen ondergeschikt aan de creatie en realisatie van producten en diensten. Hierbij zijn medewerkers nodig die innovatief en klantgericht zijn, initiatief nemen en over marktkennis beschikken. Kenniswerkers die constant in beweging zijn met meerdere activiteiten en in verschillende rollen. Horizontale verhoudingen zijn daarbij meer geëigend dan hiërarchische.