Op 1 januari 2006 is het precies honderd jaar geleden dat de belangrijkste voorganger van de Federatie Nederlandse Vakbeweging (FNV) werd opgericht. Deze voorganger was op zijn beurt het resultaat van tientallen kleine vakbonden die in de veertig jaar voor 1906 tot stand waren gekomen. Vakbondsbestuurders behoren tegenwoordig tot de elite van de maatschappij. Ze overleggen met grote ondernemers en ministers en zijn vrijwel dagelijks op de televisie te zien. Dat is wel eens anders geweest. De mensen die de eerste vakbonden op hebben gericht deden dit in hun vrije tijd na een dag hard werken. De werktijd bedroeg in die tijd vaak 14 uur per dag en dat zes dagen in de week. De meeste bazen wilden helemaal niet praten met vakbondsmensen; ze ontsloegen ze liever. De overgang naar de huidige situatie is niet zonder slag of stoot gegaan. Soms gaan tegenwoordig weer stemmen op dat de samenleving beter af zou zijn zonder vakbonden. Voor de meeste werknemers is dat uiteraard helemaal niet het geval, want zonder vakbeweging hebben zij niets om zich te beschermen tegen de aanvallen die regeringen en internationale ondernemingen richten op de verworven rechten. 'Werknemers georganiseerd' sluit aan op 'Werknemers in actie' dat in 2004 werd gepubliceerd en waarover de pers schreef: 'Staken is ook stemmen. Als er niet geluisterd wordt is staking een machtig wapen.' – Algemeen Dagblad. 'Stakingen zijn er altijd al geweest, alleen doelen en middelen zijn veranderd' – de Volkskrant. 'Spannende sociale geschiedenis' – Solidariteit. 'Een toegankelijke en leesbare versie van zijn proefschrift' – De Staatscourant. 'Werknemers in actie leest als een praktijkboek' – NRC Handelsblad.