Mimount Bousakla noemt de problemen bij naam. Opgegroeid tussen twee culturen - de Vlaamse en de Marokkaanse - heeft ze een uitgesproken mening over ongeveer alles: gedwongen huwelijken, meisjes die niet mogen studeren, moeilijke Marokkaanse jongens, islamitische vaders en geëmancipeerde moeders. Ze rekent op speelse wijze af met het conservatisme van de koran.

Ze toont zich kritisch tegenover haar eigen gemeenschap en ergert zicht blauw aan politici die de zaken niet bij naam durven noemen en dus ook geen oplossingen kunnen aanreiken. Tegelijk hekelt ze de verkramptheid van vele Vlamingen. 'Pak de problemen en de vooroordelen aan én verplicht migranten om Nederlands te leren!'

Ze bewandelde niet het gemakkelijkste pad en liep op een bepaald moment weg van huis om op eigen benen te kunnen staan. 'Met een stoel, een tafel en een matras. Dat was verschrikkelijk eenzaam.'