Niet kunnen lezen of schrijven, het lijkt onmogelijk in deze tijden van massacommunicatie. En toch treft het meer mensen dan we denken. Ginette Geenens, bijvoorbeeld. Zevenenvijftig jaar lang heeft ze geleefd zonder letters. Van haar prille kindertijd tot haar pensioen heeft ze school gelopen, gewerkt, geld verdiend, haar huishouden gerund, haar kind opgevoed - zonder dat iémand buiten haar gezinsleden het wist. Want niemand mocht het weten. Niemand mocht zien onder welk verschrikkelijk en oneigentijds juk zij gebukt ging. Dus leefde ze zo dat niemand het kon ontdekken: stil, klein, anoniem. Onzeker, geïsoleerd en routineus. Alles liever dan de schaamte te moeten ervaren van het 'anders zijn'.

De dood van haar man veranderde alles. Ginette maakte kennis met basiseducatie, een alfabetiseringscursus voor volwassenen. Beetje bij beetje leerde ze haar diepgewortelde schaamte en haar oude afkeer voor letters overwinnen. De dag dat Ginette de school betrad, ging er een ongekende wereld voor haar open.