Van april tot augustus 1994 woedt in Rwanda een genocide. Een machtige groep Hutu-extremisten drijft de etnische spanningen zo op dat tienduizenden Rwandezen honderdduizenden medeburgers uitroeien. De internationale gemeenschap, met België op kop, staat erbij, kijkt ernaar ontvlucht Onthullingen in de pers en het eindrapport van de Rwandacommissie in de Senaat tonen aan dat België at in januari '94 op de hoogte was van een machiavellistisch uitroeiingsplan dat ook de Belgische VN-blauwhelmen viseerde. Maar er blijven nog vragen. Wat deed de Belgische regering toen ze a[ in 1992 vernam dat Rwanda op een etnische catastrofe afstevende? In welke omstandigheden kwamen de tien para's, enkele Belgische ontwikkelingssamenwerkers en do Rwandese appositieleiders precies om het even. In hoeverre heutden bepaalde Belgische politici mee met de volkenmoordenaars? Waarom trok minister van Buitenlandse Zaken Willy Claes de VN-troepen halsoverkop terug en wat vinden de Rwandese slachtoffers daarvan? Wie financierde de racistische haatradio Mille Collines? En hoe komt het dat vermeende volkenmoordenaars ongestoord in België kunnen verblijven? In dit boek gaat journalist Koen Vidal op zoek naar de ontbrekende stukken van het Rwanda-debacle. Hij interviewde tientatllen sleutelfiguren in Europa en Mrika. politici, militairen, slachtoffers maar ook enkele vermeende massamoordenaars. Verder diepte hij nog nooit gepubliceerde documenten op. Zo werpen het dagboek van VN-commandant Marchal, de ondervragingen van Rwandese ex-officieren en het gerechtelijke dossier over de moord op de tien para's een ander licht op de Rwandese genocide en de rot die België daarin speelde.