De jonggestorven Antwerpse dichteres Alice Nahon was in haar tijd buitengewoon succesvol. Bundels als Vondelingskens (1920) en Op zachte vooizekens (1921) werden vaak herdrukt en regelmatig nemen bloemlezers gedichten eruit over in bloemlezingen voor het onderwijs en voor een breed publiek.

Bij dat brede publiek was Nahon bijzonder geliefd. Avant-gardistisch kan men haar werk niet noemen: vergeleken bij typografische experimenten als die van Nahons tijdgenoten Paul van Ostaijen of Theo van Doeburg (I.K. Bonset) oogt het traditioneel en conventioneel. Misschien is het wel juist vanwege die herkenbaarheid en eenvoud dat velen Nahons werk zo waarderen.

Een heel mooie biografie over haar leven en haar werk.