Dc Amerikaan Richard Rorty is dé filosoof van het moment, misschien wel omdat zijn geruchtmakende inleiding op het door hem samengestelde boek The Linguistic Turn (1967) de legitimiteit van de filosofie ondergraven heeft.
Volgens hem stellen filosofen geen universele vragen, maar zijn de filosofische problemen gewoon het produkt van de filosofie zelf, meer bepaald van haar vocabulaire. In Philosophy and the Mirror of Mature (1979) maakte Richard Rorty helemaal komaf met de filosofische en wetenschappelijke pretentie dat de mens door kan dringen tot de essentie van de dingen: de geest is geen exacte afspiegeling van de natuur der dingen. In Contingency, Irony and Solidarity (1989) beweert Richard Rorty zelfs dat al onze ideeën produkten van toevallige historische omstandigheden zijn en hecht hij evenveel waarde aan inzichten van schrijvers en critici als van filosofen. Hij pleit voor ironie - het in twijfel durven trekken én herschrijven van eigen en andermans overtuigingen - en voor een zeer eigen concept van solidariteit. ‘De idee dat liberale samenlevingen bijeengehouden worden door filosofische overtuigingen lijkt mij belachelijk. Wat samenlevingen bindt zijn gemeenschappelijke vocabulaires en gemeenschappelijke verwachtingen.'
In Richard Rorty. Ironie, politiek en postmodernisme buigt een internationale groep filosofen zich over deze prikkelende stellingen. Het accent ligt daarbij op de ethische en politieke dimensie van Richard Rorty.
In dit boek werd ook een tekst van Rorty opgenomen over mensenrechten.