Bestaat er zoiets als toeval? Of veroorzaak ik zelf alles wat mij overkomt? Zolang het toeval in mijn voordeel werkt, wil ik graag het laatste geloven. In het andere geval geeft ik meestal iemand of iets anders de schuld. Toch herken ik daarbij het gevoel dat er iets wringt. Maar ook: is het mogelijk dat ik ongelukkig wil zijn? En waarom stapte de man niet in het vliegtuig dat later verongelukte? Hoe kan het dat ik mezelf ooit ben tegenkgekomen? Over dat soort onverklaarbare zaken gaat mijn nieuwe theaterprograama "Achter mijn ogen"
Zo'n theaterprogramma is altijd een selectie. Elke tekst bezit een waaier aan mogelijkheden, waarvan de toeschouwer op het moment van de opvoering alleen maar mijn keuze te zien of te horen krijgt. In dit boek staat het hele aanbod: de verhalen die niet helemaal verteld worden, maar wel de grond vormen van het programma, de gedichten willen blijven, de liederen die nooit muziek worden. Zo kan de lezer nu zijn eigen keuze maken en met hetzelfde matriaal een programma samenstellen. Tenslotte doe ik dat ook. Zo blijft elk optreden ook voor mij nieuw.