Hagepreken van Clem Schouwenaars omvat, net als een van zijn vorige boeken, Ars Moriendi, beschouwend proza. Deze bespiegelingen worden nu en dan 'ter verpozing' onderbroken door en afgewisseld met poëzie. De titel heeft een dubbele betekenis. Hij verwijst enerzijds naar de beruchte hagepreken uit de tijd van de reformatie, anderzijds heeft hij ook veel te maken met het Hageland, de streek rond Leuven waar de schrijver nu al enkele jaren woont en werkt.
Hagepreken bevat beschouwingen over agressiviteit, de liefde, het leven, de klassieke muziek, het Hageland en zijn landschap. Terloops filosofeert Clem Schouwenaars over het schrijven zelf en kijkt hij met een kritisch oog naar andere boeken. Voor zijn gedichten vindt hij telkens weer inspiratie in de muziek. Ze heten dan ook Madrigaal, Senate of Menuet.
Het beschouwend proza van Clem Schouwenaars wordt evenals zijn poëzie ingegeven door lange wandelingen door het Hageland of door nachtelijke stilte. Hagepreken wil niet oproepen tot revolte, maar tot bezinning en meditatie. Het is een nieuw 'livre de chevet' van een auteur die in dit genre niet aan zijn proefstuk toe is.