Een schrijfster balanceert op de rand van een zenuwinzinking. Ze heeft al lang niet meer gepubliceerd, ze wordt gekweld door een oogkwaal. Kort voor een familiediner hoort ze dat haar moeder ernstig ziek is. Het is de dag dat de Elfstedentocht wordt gereden, waarvoor ze jaren heeft getraind. Na het diner kijkt de schrijfster terug op eerdere momenten van afscheid en verlies. In verhalen en flashbacks wordt een gezin zichtbaar dat in een verstikkende symbiose leeft. Dan sterft de moeder, nadat ze ervan overtuigd is geraakt dat de ziel van haar overleden man al in een duif is terechtgekomen. Wanneer ook het zwakzinnige zusje gestorven is, zit er voor de schrijfster en haar andere zusters - babyboomers die betere tijden hebben gekend - niets anders op dan de erfenis te verdelen en de bakens te verleggen.