Herberg der armen is een roman over de rol van de verbeelding te beleven als werkelijkheid; een vlucht die het leven dragelijker en vaak boeiender maakt. Een jonge Marokkaanse schrijver, een groot bewonderaar van james Joyces Ulysses wint een reis naar Napels. Daar treft hij in een volkomen vervallen en vervuild souterrein van een vroegere armenherberg een oude dikke vrouw aan Anna Maria. Ze is de enig overgebleven bewoonster en ze verteld hem fascinerende ontroerende levensverhalen van haarzelf en van de vroegere bewoners, die allemaal door het leven getekend zijn. De schrijver voegt daar zijn eigen verhaal aan toe.