Ik ben jong, ik ben zinnelijk en snel ontvlambaar en ik ben vreselijk bang voor het ouder worden. Waarom zou ik dan niet van het leven genieten? Over tien of twintig jaar is alles voorbij als ik niet zelfs al eerder sterf. De Duitse schrijfster Brigitte Reimann (1933-1973) was twintig toen zij dit schreef, en zoals zij al voorvoelde, voor haar veertigste stierf ze. Haar lichaam was, zoals Anneriek de Jong in NRC Handelsblad schreef, niet alleen weggevreten door kanker, maar ook door wodka en sigaretten, door mannen en een manische dadenndrang. Toen de Berlijnse uitgeverij Aufbau kort na het succes van de dagboeken van Viktor Klemperer besloot ook de dagboeken van Brigitte Reimann te gaan uitgeven, sloegen deze in Duitsland in als een bom. Wie had gedacht dat er zoveel eigenzinnigheid en vitaliteit in de DDR had gestaan? De dagboeken, waarin Reimann nauwgezet verslag doet van haar escapades en haar gevecht tegen de socialistische dogma´s moesten onmiddellijk worden herdrukt.