Van 1462 tot 1975 hoorde Kaapverdië bij Portugal. In 1975 werf de eilandengroep onafhankelijk. 'Het testament van senhor Araújo' is Almeida's ironische portret van de Kaapverdische gemeenschap voor en na de onafhankelijkheid. Na de dood van de rijke alleenstaande zakenman senhor Napumoceno da Silva Araújo komen de erfgenamen bij de notaris voor de lezing van het testament. Niemand betwijfelt dat neef Carlos het grootste erfdeel wacht. De uitkomst van het testament is echter ontgoochelend anders. Het document onthult dat de overledene een buitenechtelijke dochter heeft, Maria da Graça. Uit nieuwsgierigheid naar de man die haar vader is geweest, duikt Maria in zijn verleden en ontdekt de nodige persoonlijke en politieke geheimen. Almeida plaatst senhor Araújo's geschiedenis in een welomschreven kader van sociale en economische verhoudingen in Kaapverdië.