De veertiende eeuw. Vijfendertig jaar na zijn dood wordt Werner van Eichthal, een monnik uit het allerkleinste bisdom ter wereld, vanwege zijn indrukwekkende preken door de paus zalig verklaard. Bisschop Ottmar is aanvankelijk niet blij met het bericht. Hij vreest dat de gebeurtenis de rust in zijn bisdom zal verstoren. Maar zijn stemming slaat om als zijn knecht Alcuinus hem vertelt over een 'wonder' dat de monnik heeft verricht door kinderen uit een brandend huis te redden, waarna hij aan zijn verwondingen bezweek. In de hoop te ontdekken dat Van Eichthal nog meer wonderen op zijn naam heeft staan, besluit de bisschop het leven van de monnik te onderzoeken.

In deze roman krijgt het natuurlijk verlangen van de mens om de aard van God te doorgronden gaandeweg gestalte. Verdiepende overpeinzingen worden afgewisseld met relativerende humor.