Aan het begin van haar danscarrière brak Isadora Duncan radicaal met de strakke vormen van het klassieke ballet. Verguisd en bewonderd, danste zij zoals ze leefde: vol overgave en vrij van schaamte. Haar liefdesleven deed al evenveel stof opwaaien. Onder haar minnaars bevonden zich kunstenaars, acteurs en miljonairs. 'Leef grenzeloos', was haar devies. De artistieke elite van haar tijd droeg haar op handen. In 1927 kwam Isadora, de 'anarchiste van de danskunst' door een bizar ongeval om het leven.