Anna heeft zich altijd weggecijferd voor haar gezin en familie. Als ze eindelijk meer tijd voor zichzelf heeft, krijgt ze te horen dat ze ongeneeslijk ziek is en nog maar kort te leven heeft. Ze wil niet lijdend wegkwijnen, dus kiest ze voor actieve euthanasie.

Vijf dagen voor ze zal sterven, komt haar oudste zoon Kest aan haar sterfbed. Tot zijn pubertijd was hij bepaald geen lieverdje. Nu zijn moeder dood zal gaan, zwelgt zijn nooit uitgesproken schuldgevoel daarover. Gevoel was altijd een gemeden gespreksonderwerp binnen hun, in de jaren zestig gestichte, Brabantse mannengezin.
Kest wil haar nog zoveel zeggen en vragen. Op de valreep, terwijl de klok haar laatste dagen genadeloos wegtikt.