Tussen de wereld van de psychoanalyse en die van het toneel bestaat een hechte band. Deze stamt al uit de beginperiode van de psychoanalyse, toen Freud op basis van Sophocles' beroemde tragedie 'Oedipus Rex' een van zijn belangrijkste concepten presenteerde: het Oedipuscomplex. Maar ook het gebruik van termen als 'acting out' en 'inner space' binnen het psychoanalytische referentiekader, lijkt ondenkbaar zonder de invloed van de wereld van het toneel.

Op haar beurt heeft de psychoanalyse de wereld van het toneel beïnvloed. Onder meer door de interpretaties van beroemde toneelstukken als Shakespeare's 'Hamlet' en het onderzoek naar de onbewuste drijfveren bij toneelschrijvers. Vandaag de dag richt de psychoanalytische benadering van toneel zich steeds meer op de onbewuste aspecten van de relatie tussen de toeschouwer en de acteur. Hierbij komen zowel het voyeurisme van de toeschouwer als het narcistische en exhibitionistische van de acteur aan bod.