In dit boek staan de mensen cen­traal die de arbeidersbeweging, met name de vrij-socialistische (anarchistische) richting, droe­gen. Wat bewoog hen? Waren ze losgeslagen, zoals sommige hi­storici menen? Behoorden ze tot de armste groepen, zoals andere hebben geschreven? Wat onder­scheidde hen van de arbeiders die zich aansloten bij de christelijke of de sociaal-democratische arbeidersbeweging? Waardoor kende een stad als Vlissingen een veel radicaler arbeidersbeweging dan bijvoorbeeld Middelburg?

Op deze vragen gaat Bert Al-tena in. Bij voorkeur komen in zijn verhaal de arbeiders zèlf aan het woord en dan blijkt dat de verklaring voor hun radicalisme niet zozeer bij hen gezocht moet worden. In een bijzonder leven­dig betoog toont de auteur aan dat de aard van arbeidersbewe­gingen vooral samenhangt met de aard van de samenleving en (zij het in veel mindere mate) met de ervaringen op de bedrijfs­vloer.

Bert Altena plaatst zijn on­derwerp in het kader van de maatschappelijke ontwikkeling als geheel. Zo ontstaat een ge­schiedenis die niet beperkt blijft tot Vlissingen, maar in wezen een beeld geeft van opkomst, bloei en ondergang van de anar­chistische arbeidersbeweging in Nederland. De aanpak die Altena gekozen heeft, leidt bovendien tot een heel oorspronkelijke visie op de ondergang van de standen­maatschappij, op de verzuiling en de verzorgingsstaat. Daardoor is 'Een broeinest der anarchie' een vernieuwende studie op het gebied van de sociale geschiedenis.