Omgaan met een naaste die lijdt aan de manisch depressieve stoornis. Mensen met een manisch-depressieve stoornis (MDS) maken afwisselend uitbundige en (zwaar) depressieve perioden door. Het zal duidelijk zijn dat in die tijden niet alleen de patiënt zelf, maar zeker ook zijn naasten daar onder lijden. Tijdens de ziekte-episoden kan de patiënt vaak onvoorspelbaar en moeilijk zijn om mee om te gaan; buiten de episoden om is er vaak angst voor terugkeer van de aandoening. Dikwijls moet de patiënt, geholpen door partner en familie leden, de opgelopen schade herstellen en terug zien te keren in het leven van alledag. In Samen en toch alleen komt een vijftigtal mensen aan het woord over hun ervaringen van het leven met iemand die aan MDS lijdt. Dit boek probeert in briefvorm een antwoord te geven op de vragen en opmerkingen die dagelijks rond MDS worden gesteld, zoals: 'Kunt u mij zeggen hoe ik ermee om moet gaan?' 'Ik houd dit niet meer vol als partner.' 'Ik voel me verraden; de kinderen gaan eraan kapot', 'Ik voel me alleen, niemand begrijpt mij.' Samen en toch alleen wil een hulp zijn in het vaak lange en pijnlijke proces om een manier van omgaan te vinden met hen die lijden aan de manisch-depressieve stoornis. Zoals de voorzitter van de landelijke stichting MDS zegt: 'De partner die de huwelijksrit volbrengt, verdient later geen stoel in de hemel, maar een compleet bankstel.'