Er zijn weinig historische gebeurte„nissen die zo'n stempel op onze cultuur hebben gedrukt als de “lotgevallen van de Hugenoten. De Hugenoten vormden in Frankrijk een geloofsminderheid die het volstrekte verzetsrecht tegen de overheid aanhing. De vrije beleving van hun geloof ging deze hervormden boven alles _ Bij de Franse overheid hoefden ze hiervoor niet op begrip of toleranie te rekenen. In de zeventiende eeuw trokken grote groepen Hugenoten hieruit de uiterste consequentie en verlieten huis en haard om in Duitsland, Zwitserland en de Nederlanden een nieuw bestaan op te bouwen. In De Hugenoten schildert Albert Martin Steffe het ontstaan van de ; verschillende hervormingsgezinde stromingen in Frankrijk vanaf 1100 en plaatst de tragische omstandig| heden van voortdurende vervolgingen en godsdienstoorlogen tussen ca. 1560 en 1630 in een historisch kader. Zo ontstaat een goed inzicht in de Reformatie en de verschillende groeperingen, hervormers en leidinggevende denkers die eraan deelnamen. Een historisch verantwoord, zeer goed leesbaar verslag van een van de interessantste perio| den uit de geschiedenis.

Waarom omzien?

Heeft u, beste lezeres of lezer, dit boek gekocht voor uw algemene ontwikkeling? Wilt u preciezer weten waarom uw voorouders Frankrijk verlieten? Of bent u student, op zoek naar een bruikbare inleiding in de geschiedenis van de Hugenoten? Al zulke beweegredenen zijn legitiem, en het boek tracht uw vragen zo goed mogelijk te beantwoorden. Maar de eigenlijke betekenis van dit boek gaat de behoefte aan informatie toch te boven; als u zich in de lotgevallen van de Hugenoten gaat verdiepen kan zonder overdrijving gesteld worden dat u iets van belang onderneemt, niet alleen voor uzelf, maar ook voor onze huidige cultuur en voor ons begrip van onszelf. Als u aan het slot van het boek van deze essentie heeft kunnen proeven ts het doel ervan bereikt. De reden waarom men zich thans diepgaand met de Hugenoten zou moeten bezighouden ligt niet alleen in het feit dat het beeld dat wij van hen hebben de afgelopen decennia al te zeer vereenvoudigd is geraakt. De geschiedenis van de lijdensweg van de Hugenoten helpt ons veeleer, duidelijker te onderkennen dat wij ons op een beslissend punt aanmerkelijk onderscheiden van de 17de en 18de-eeuwse godsdienstvluchtelingen, namelijk in onze houding inzake al het geestelijk leven. Want de hele tragedie van de Franse protestanten had vermeden kunnen worden, door een ‘kleinigheid’: iedere protestant had maar behoeven te zeggen: ‘Ik blijf toch maar kathohek’ en hem of haar was levenslang geen strobreed meer ìn de weg gelegd. De betrokkene had huis, vee en land kunnen behouden. En vooral had men niet voor verraad door buren hoeven beven en vrezen dat men als slaaf tot de galcien werd veroor. deeld. Maar deze ‘kleinigheid’ was voor de protestanten destijds toch van fundamenteel belang. Dat onderscheidt hen van de mensen van nu.