Na zijn rampzalige Russische veldtocht van1812 verzwakte Napoleons keizerlijke greepop Europa. Wat volgde was eenschaamteloos gegraai om territorium doorde machtigste staten. De uitkomst,vastgelegd op het Congres van Wenen in1815, bepaalde de grenzen van het nieuweEuropa en ligt aan de wortel van veel van deproblemen van vandaag.De belangrijkste beslissingen werdengenomen door tsaar Alexander I vanRusland, de Oostenrijkse kanselierMetternich, de Duke van Wellington, deFranse diplomaat Talleyrand en Napoleonzelf, maar de algemene voorstelling vanhoffelijke staatslieden in elegante Weensesalons klopt niet. Veel cruciale kwestieswerden besloten op het slagveld of gewoonlangs de kant van de weg.Op basis van uitvoerig bronnenonderzoekin zes talen, waaronder de rapporten vanspionnen en informanten, wordt duidelijkdat het nieuwe Europa werd gesmeed doormannen in de greep van angst, hebzucht enlust, in een verdorven atmosfeer waarinseksuele gunsten net zo gemakkelijk werdenverhandeld als provincies en de ‘zielen’ dieze bewoonden.De ondergang van Napoleon, volbeklemmende maar ook frivole details, ishet even overtuigende als meeslependenieuwe meesterwerk van de auteur van1812.