Van jongs af aan heeft Paul Witteman muziek in zijn hoofd ook als er geen muziek wordt gespeeld. Regelmatig vraagt hij zich af: waarom denk ik nu aan deze melodie en niet aan een andere? Waarom hoor ik een strijkkwartet van Beethoven
wanneer Hans van Mierlo spreekt, en
waarom dendert La Valse van Ravel door
mijn kop tijdens een spannende televisie-uitzending?
Het antwoord op die vragen moet worden
gezocht in de ondoorgrondelijke werking
van de hersenen en in de unieke
ontwikkeling van ieders muzikale smaak. In
Het geluid van wolken probeert Paul
Witteman te ontrafelen hoe zijn stemming
wordt beïnvloed door de muziek waarnaar
hij luistert. Iedereen bewaart ergens een
sleutel die de deur opent naar zijn eigen
kleine paradijs van muzikaal genot. Paul
Witteman beschreef zijn ervaringen in de
hoop dat ook anderen die sleutel zullen
vinden.
In Het geluid van wolken klinkt muziek in
woord en geluid. Met grote kennis van
zaken vertelt Witteman wat er gebeurt, met
hem zelf en wellicht ook met de lezer. Zodat
die lezer ook het geluid hoort van wolken
op de achtergrond wanneer Ralph Vaughan
Williams zijn vogel de lucht in stuurt.