Een huisarts verlaat zijn praktijk in het Noorden. Hij ontvlucht de duizenden stemmen die hem jarenlang omringden en verschanst zich op de eenzaamste plek die zich denken laat: in een afgelegen hoeve in de Franse Cévennes. Deze plek tussen vier bergen is hem nagelaten door Sophie, bij leven caféhoudster in een naburig dorp. Zij groeide er op, en hij denkt er de rest van zijn leven door te brengen, tussen de bosjes van de baron, de adelaarsrots en de vallei van het verloren kind. Maar wat zoekt hij in de eenzaamheid? Hij beschrijft zijn vlucht in aantekeningen, gericht aan Sophie, en gaandeweg tekenen zich de contouren af van zijn leven - of van zijn gedachten daarover. De dertig jaar die hij doorbracht in zijn praktijk, gebiologeerd door de geheime verlangens van honderden patiënten, van de obsceenste tot de tederste. Zijn vriend en toeverlaat, de waanzinnige Jeroen, met wie hij eindeloos praatte en te veel dronk. De oude Simon, die zweeft tussen doodsverlangen en doodsangst. De levenslustige maar onnavolgbare Maria, zijn grote liefde, die hem verliet zonder een woord. En ten slotte de niet te intimideren Sophie zelf, die hem haar droom naliet.