In 2001 publiceerde Geerten Meijsing een boek met Italiaanse impressies onder de titel Stucwerk. Nu verschijnt de tegenhanger daarvan, Stukwerk, een rijke collectie van zijn filosofische essays, geschreven gedurende de afgelopen twintig jaar.

Meijsings literaire werk behoort voor het grootste deel tot het sublieme genre van de ideeënroman. Want wat is een roman zonder ideeën? What is the use of a book without pictures and conversations? zoals het in Alice in Wonderland heet. Vanuit verschillende invalshoeken krijgen we in het veelzijdige Stukwerk inzicht in de achtergrond van Meijsings werk. Stuk voor stuk maken we kennis met de ideeën in de geest van de schrijver, maar nu in onopgesmukte vorm en zonder fictieve personages. Dit zijn essays pur sang, in de Angelsaksische traditie. Met verve berijdt Meijsing zijn stokpaarden. Zijn trouwe en uitgebreide lezersschare zal van de essays genieten – en een nieuw publiek zullen ze nieuwsgierig maken naar het indrukwekkende Gesamtwerk van zijn roman-oeuvre.

Stukwerk is als een rariteitenkabinet van de geest, waarin de lezer van alles tegenkomt. Van het reductionisme tot de retorica, van de oplossing van het wereldraadsel tot het literaire zelfportret, van de affectenleer tot mentale stoornissen en wat we daarvan kunnen leren – en vele andere, ook ironische overwegingen betreffende de menselijke conditie.