Het leven van de astronoom Marcel Minnaert is een goudmijn voor elke biograaf. Als flamingant in de Eerste Wereldoorlog is hij een van de radicaalste jonge wetenschapsmensen, die de Duitse bezetting willen aangrijpen om in Gent een Vlaamsche Hoogeschool te stichten. Als asielzoeker bouwt hij in Nederland een indrukwekkende carrière op. In Utrecht wordt hij hoogleraar en legt hij de grondslag voor het practicum in het onderwijs in de natuurwetenschap. Hij schrijft eind jaren dertig zijn magnum opus De Natuurkunde van ´t Vrije Veld, dat nog altijd in de boekhandel te koop is. Tijdens de Tweede Wereldoorlog zit hij als gijzelaar in Sint Michielsgestel.
Hij wordt een pionier van `wetenschap en samenleving´, is medeoprichter van het Verbond van Wetenschappelijke Onderzoekers (1946), wordt vredesactivist en was derhalve verdacht voor de Binnenlandse Veiligheidsdienst.
De auteur voert de lezer deskundig binnen in de eeuw van Minnaert. De titel verwijst naar een metafoor van Lucebert die de mens `een kruimel op de rok van het universum´ heeft genoemd. Dat past bij Minnaert die de relatie tussen mens en universum problematiseerde en een moraal ontwierp voor een humanisme na de dood van God.