De taal is het landschap waar Huub Oosterhuis zijn leven lang het meeste thuis in is geweest. Hij leerde er, zoals hij zegt, lopen langs de afgronden aan de hand van dichters. Het zijn schrijvers en dichters die hem diepgaand hebben beïnvloed. In Een huis waar alles woont bundelt Oosterhuis zijn gedachten en krachten over wat hem bezielt: de taal, de poëzie, het socialisme, de bijbel. Hij schrijft indringend over de noodzaak van een nieuwe zingevingscultuur. Uiterst persoonlijk reageert hij op het cynisme dat onze samenleving begint te doordringen. En even persoonlijk poogt hij een greep te krijgen op zijn eigen geschiedenis. Een huis waar alles woont is een cruciaal boek in het inmiddels grote oeuvre van Oosterhuis, en is een synthese van de dichter, de theoloog en de essayist.