Alice haat haar vader. Ze heeft het maar éénmaal hardop gezegd, maar ze denkt het voortdurend. Alice is een getalenteerde songwriter, en daarom geeft ze hem de schuld van wat ze gelooft nooit te kunnen doen: haar eigen songs zingen. Jaren geleden, tijdens een ruzie tussen haar ouders, wilde Alice tussenbeide komen, maar haar vaders woede richtte zich op haar, het duurde nauwelijks enkele seconden, maar het resultaat was dat haar stembanden permanent werden beschadigd. ('Pap sloeg zelden, hij greep, kneep en schudde je'.) Sinds die avond heeft ze geen contact meer met hem, omdat haar moeder hem de deur wees. Haar stem is gebroken, krasserig en schor en de songs die door haar hoofd dwalen kan ze niet vertolken; ze kan dus ook geen medelijden voelen wanneer ze verneemt dat haar vader kanker heeft en stervende is.