Tilly: Soms denk ik wel eens dat mijn hoofd gevuld is met gesloten dozen. En dat er op een dag zoveel dozen zullen zijn dat het uiteen zal spatten. Dan zullen uiteindelijk veertien lange jaren van angst op de vloer uitgespreid liggen en zal ik ernaar moeten kijken. Maar niet nu. Nog niet.
Jan: De sterren van het koude noorden zijn niet zichtbaar voor zuiderse ogen, de ogen van zijn moeder. Als hij een echte Chileense jongen was, welke sterren zou hij dan zien? Hoe kan hij zich een beeld vormen van zijn moeder, als hij zich niet eens de sterrenhemel boven haar kan voorstellen?
Wij zijn de schipbreukelingen van het leven. Wij zijn de moederlozen. We vertonen veel gelijkenissen, maar hebben niets gemeenschappelijks. We zijn verwante zielen, maar hebben elkaar nooit ontmoet. Nog niet.