In de dakgoot beschrijft een kleine odyssee van een zanger: twaalf lange meters kruipt hij in het holst van de nacht over het dak van de Holiday Inn in Leuven. Op zijn tocht – langs ramen waarachter hotelgasten snurken, muziek luisteren, de liefde bedrijven – wordt hij vergezeld door een schutsengel, met wie hij van gedachten wisselt over muziek en muzikanten: Tom Waits, Jacques Brel, Herman Brood, Keith Moon, Jim Morrison, Maria Callas. Waarom zijn zangers zoals ze zijn? Wat drijft muzikanten om met deze mensen te willen werken, laat staan ze te begeleiden?

Tussen de bedrijven door vertelt de licht benevelde zanger zijn eigen verhaal: de lange weg van de dorpsfanfare naar de grote podia van de Lage Landen. Zal hij zijn doel – een volmaakt contrapunt met een hemelse celliste – bereiken? Of valt hij naar beneden, om roemrijk zijn laatste noot te zingen?

In de dakgoot zit boordevol verhalen, anekdotes, angst en euforie, maar verhaalt ook hoe het is frontman te zijn, hoe een zanger waakt voor afbraak en de angel erin probeert te houden, hoe het is om duetten te zingen, en om solo te opereren.