Als bij Kaj in korte tijd opnieuw leukemie wordt vastgesteld, zet zijn arts de mogelijkheden op een rij: een zware behandeling met amper perspectief, of naar huis met levensrekkende medicatie. Kaj weet meteen wat hij wil: spullen inpakken en nog even ‘gewoon’ doen. Met de boodschap ‘nog drie weken tot drie maanden’ begint hij aan zijn laatste dagen. Zijn vader, Juni Daalmans, houdt gedurende deze tijd een dagboek bij. Het is een ontroerend document van een intense tijd, waarin hij ziet hoe zijn zoon nog alles uit het leven perst wat erin zit: ‘chillen’, agentje pesten, een coffeeshop openen… Juni’s dagboek is niet alleen een ode aan vriendschap als belangrijkste medicijn, bovenal is het een menselijke wirwar van gedachten, overpeinzingen en levensfi losofi e, van hoop en wanhoop en de uiteindelijke acceptatie van een zachte dood. Juni’s laatste wens was een afscheidsbrief, maar Kaj was alleen nog maar bezig met leven en daarin was geen plaats voor een vaarwel.