Op een mooie lentedag wordt Dunya geboren. Omdat haar hondenmoeder niet genoeg melk heeft voor alle puppy's in het nest, krijgt Dunya een mensenmoeder: Moon.
Moon geeft haar alles wat ze nodig heeft om groot te worden. Eten, drinken en vooral heel veel liefde.
Samen hebben ze een hemels leventje, dat wordt uitgebreid met Moons grote liefde, een hondenzusje én een mensenkindje.
Maar net als mensen worden honden ook ouder. Dunya is moe, zo moe dat ze wel voor altijd zou kunnen slapen.
En dan is het tijd om afscheid van elkaar te nemen. Iedereen is verdrietig, maar dankbaar voor alle mooie herinneringen. En zo lang haar familie aan haar denkt, is Dunya altijd een beetje bij ze.