Ik heet Pita en ben twaalf jaar en vier maanden. Als ik aan mijn moeder vraag waarom ik van alle duizenden namen waaruit ze konden kiezen uitgerekend Pita moest heten, krijg ik geen goed antwoord. Ze zegt dat ze wilde dat ik een naam had die alleen van mij was. Mijn vader zegt dat pitabroodjes zo lekker zijn. Ja, vast! We hebben ze alleen al in geen eeuwigheid meer gegeten.

Pita is twaalf en een half, vernoemd naar een broodje en kind van gescheiden ouders. Buurjongen Svenne is haar beste vriend. Samen met hem begeeft ze zich in een wereld van volwassen worden, verliefdheden, echtscheidingen, kattenkwaad, zoenspelletjes en onzekerheden. Kortom, alle zaken die van levensbelang zijn als je twaalf bent!

Moni Nilsson ontving de Astrid Lindgren-prijs voor haar werk.