De schrijver van dit boek, Kees Smetsers, heeft jarenlang gezocht naar het antwoord op de vraag waarom Bali op hem zo'n aantrekkingskracht uitoefent. Elk jaar vertrekt hij weer naar dit mystieke eiland om daar het dagelijkse leven van de Balinezen te beleven. Wandelend door de rijstvelden en slapende dorpjes ontmoet hij de bewoners van het binnenland van Bali waar het leven nog is zoals het altijd is geweest. Het geeft hem elke keer een gevoel van herkenning en ''thuis zijn''. Het antwoord op de vraag waarom de Balinezen zijn zoals ze zijn en waarom hijzelf is zoals hij is, dat vindt hij niet. Totdat hij tijdens zijn laatste reis door Bali in het dorpje Umabian belandt.

Op deze plek, diep in het binnenland van Bali, komt hij een priester tegen die hem het antwoord geeft op de vraag waarnaar hij zo lang heeft gezocht. Het was het hoogtepunt van een ontdekkingsreis waarbij hij het diepere gevoelsleven van de Balinezen heeft leren kennen en waarbij hij een stukje van zijn eigen ik heeft terug gevonden. Dat heeft hij te danken aan de Balinezen die hem in hun armen hebben gesloten en hun hart voor hem hebben geopend, en omdat hij er nu eindelijk zelf voor open stond.

De zoektocht naar de liefde in het dagelijkse leven van het échte Bali is niet altijd even gemakkelijk geweest. Vaak werd zijn gevoel heen en weer geslingerd tussen de positieve en negatieve verhalen over de ontwikkelingen in het huidige Bali. Zoals altijd werd er ook nu weer iemand op zijn pad gestuurd die hem hielp bij het verwerken van deze informatie. Hij kwam Ketut Suryantini tegen, een Balinese vrouw waarbij hij zijn hart kon luchten. Ze luisterde geduldig naar hem en zei toen: ''Och Kees, maak je geen zorgen over Bali. Bali zal altijd Bali blijven. Probeer een balans te vinden tussen al het goede en het kwade wat je op Bali bent tegen gekomen en wat je nog zult tegen komen.'' In deze liefdevolle woorden is alles samen gevat wat in dit boek is geschreven.