Op een dag miste de eekhoorn de mier hevig. Hij wist niet waarom, maar hij had dat gevoel tot in het puntje van zijn staart. Mier, dacht hij. Mier, mier, mier. De eekhoorn wist dat zulke gedachten niet helpen, maar hij kon ze niet tegenhouden. Was er maar een hand in de lucht, dacht hij, die je kon gebruiken om iets ver weg te pakken. Hij zag die hand voor zich en hij zag ook de mier ergens opgekruld in een holle boomstam liggen.