In het titelverhaal bezoekt een dertigjarige dochter haar nietbepaald liefdevolle moeder, die in een groot tuinhuis woont.Als ze blijft overnachten en met haar moeder in het tweepersoonsbedligt maar de slaap niet kan vatten, ziet ze opeenshaar moeders gestalte in hun kamer staan. Tegelijk schrikt haarmoeder wakker uit een droom waarin ze dood is. Heeft dedochter nog altijd zo’n sterke gebondenheid met haar moederdat ze zelfs ziet wat die droomt? Niet alleen in ‘Het tuinhuis’maar ook in de zes andere nieuwe verhalen vindt er steedsiets plaats dat zich aan de waarneembare werkelijkheid onttrekten dat toch de normale gang van zaken bepaalt. Is het degeheimzinnige, magische kracht van de natuur of het toeval dataan het gebeuren een andere betekenis geeft?