Jan Wolkers over vakantie in de
jaren dertig: ’Vakantie was dat je lekker een
maand lang of zes weken lang de straatschender kon uithangen. Langs allemaal dijkjes lopen, allerlei smerige en minder smerige dingen doen en door de natuur raggen. En dat je ’s ochtend om
vier uur kikkers kon gaan vanger zonder dat je moest zorgen dat je om acht uur moddervrij klaar stond voor school. Dat was eigenlijk vakantie. De enige volksverhuizing die je zag was op de fiets. Je zag enorme rijen van die armoedige Leienaars naar Katwijk gaan, naar zee, en
die kwamen ’s avonds als biefstukken
verbrand met dat vel over hun magere botten terug. Met een bosje duindistels achterop de fiets. Dat was de volksverhuizing. Het had ook iets boeiends, die rauwe kreten en dat gehuil van die
kinderen achter op de fiets.’