LUIGI PIRANDELLO
IEMEND, NIEMAND EN HONDERDDUIZEND
Iemand, niemand en honderdduizend beschrijft de ontbinding van de persoonlijkheid van Vitangelo Moscarda. Door een terloopse opmerking van zijn vrouw over zijn neus, die scheef zou staan, komt hij tot het ontstellende besef dat hij niet een iemand is, maar meerdere, zelfs honderdduizend verschillende iemanden in het bewustzijn van zijn medemensen, al naargelang het beeld dat zij van hem hebben.
Om achter zijn eigen, ware identiteit te komen, breekt hij zijn oude ik radicaal af door zich niet langer te gedragen naar de verwachtingen die zijn vrienden en kennissen van hem hebben, waardoor hij door iedereen als een gek wordt bestempeld. Hij breekt tenslotte met zijn bestaan als grootaandeelhouder van de bank en laat van zijn geld een armenhuis bouwen waarin hij zelf gaat wonen: vrij, niemand en uiteindelijk zichzelf.
LUIGI PIRANDELLO (1867-1936) WAS TIJDENS ZIJN LEVEN VOORAL BEKEND ALS TONEELSCHRIJVER. IN 1934 WERD ZIJN OEUVRE BEKROOND MET DE NOBELPRIJS VOOR LITERATUUR
Pirandello werkte vijftien jaar aan Iemand, niemand en honderdduizend. Hij publiceerde in totaal zeven romans, maar tijdens zijn leven was hij vooral bekend als toneelschrijver. lemand, niemand en honderdduizend, door Pirandello zelf zijn bitterste, maar ook meest humoristische roman genoemd, wordt beschouwd als het concentraat van de pirandelliaanse visie.
‘Een roman die eigenlijk iedereen gelezen moet hebben. En die je meer gaat waarderen wanneer je hem herleest.’ HEIN VAN KEMENADE