Fleur Ravensbergen praat met terroristen. Zij bemiddelt sinds zij vijfenwtintig is in gewapende conflicten over de hele wereld. Het is haar doel vrede te bereiken, of tenminste een afname van het geweld te bewerkstelligen. Dat is haar werk als medeoprichter van de onafhankelijke Amsterdamse stichting DAG. Zij werkte in Baskenland aan de ontwapening van de eta, in Noord-Ierland, Irak, Libië, Sri Lanka en in vele andere landen.
In Ontwapend vertelt Fleur Ravensbergen hoe ze te werk gaat, over haar successen en mislukkingen, over de impact van haar werk op haar gezin en over wat haar drijft. Het is een indrukwekkend boek over de vraag of wij allemaal tot geweld in staat zijn, over angst en over doorzettingsvermogen. Bovendien is het een handreiking voor iedereen die iets wil veranderen, in het groot of in het klein.

Fragment:

'Het is de avond voor de grote aankondiging van de ontwapening waar we jaren naartoe hebben gewerkt. Het loopt tegen half zeven. Over enkele ogenblikken zullen we een laatste gesprek voeren met de Baskische gewapende groep eta. Het allerlaatste gesprek voordat de wapens worden ingeleverd. De adrenaline stroomt al een paar dagen door onze aderen en van slapen is heel weinig gekomen (....).
Stipt op tijd, zoals gewoonlijk, wordt op de deur geklopt. De eta-leden komen binnen. Geen beleefdheden. De sfeer is ijzig. Ze steken meteen van wal. "Er is een lek geweest eerder vanmiddag," zegt een van hen. "In de media gaan details rond die we alleen aan jullie hebben verteld. De deal is van de baan."'